وقت رفتن

گفتمش بي تو چه بايد كرد
عكس رخساره ي ماهش را داد

گفتمش مونس شبها كو

تاري از زلف سياهش راداد

وقت رفتن همه را ميبوسيد و به من

از دور نگاهش را داد

يادگاري به همه داد وبه من

انتظار سر راهش را داد